Bu aralar insanların nasıl seçim yaptığıyla ilgili (prakseoloji) bir kitap okuyorum. Kitapta dendiğine göre, insanlar, içlerindeki huzursuzluk düzeyi azaldığı zaman mutlu olurlar. Bu tanıma göre insanların mutlu olması için değişim gereklidir ve bu değişim iyi yönde olmalıdır.
 
Ütopyalar, her şeyin en iyi şekilde olmak üzere planlandığı yönetim sistemleridir. Bundan dolayı, bir ütopyada yapılan her değişim onu mükemmellikten uzaklaştırır. Hiçbir değişim onu mükemmelliğe yakınlaştırmaz çünkü her şey çoktan (ya da optimum düzeyde) mükemmeldir. Bundan dolayı insanın mutlu olması, en azından kitapta verilen tanıma göre mümkün değildir.