Başınıza gelen berbat bir olayın ertesinde ola ki birisi size “Her deneyimi insan kendi seçer” derse, kendisini bayıltacak bir yumrukla yere yıkın.

Ayıldığında kendisine “kendi seçmiş olduğu bu deneyimi yaşamasına imkan verdiğiniz için size teşekkür borçlu olduğunu” söyleyin. Sonra ısrarla, hemen ve hatta kafasına sargı dahi sarılmadan, hemen sizi affetmesini söyleyin; affetmenin en acil yüksek vasıf olduğunu hatırlatın. Sonra da “acı”nın zaten bir ilüzyon olduğunu, “fark etme” ve “iyi gözlemleme” ile “ân’ın farkındalığı”nın gücünü yakalayacaklarını anlatın ve devam edin, “kurban” diye bir şey yoktur deyin; hatta kafasının acısı hala taze olduğundan kendisi için yaratmış olabileceği “kurban hikayesi”ni tersine çevirmenin kendi elinde olduğunu vurgulayın.Tam ayağa kalkacağı sırada iterek tekrar yere yapıştırın ve hatırlatın:
 
“Gördüğün ve deneyimlediğin her şey, aslında sana kendini yansıtıyordur. Demek ki senin şiddetle yüzleşmeni gerektiren bazı hayat sorunsalların vardı. Bak sana ne güzel bir hediye sundum. Şimdi şükran duy” deyin. Ardından da kendisine yaptığınız bu iyiliğe karşılık para isteyin. Kredi kartının pin numarasını da isteyin.
 
Kızmaya başlayacak olursa, hatırlatın: öfke ve yargılama düşük frekanslı enerjilerdir ve hiçbir zaman hiç kimse suçlu değildir.

Eğer bu ifadeler onu yatıştırmadıysa, ego’nun en büyük düşman olduğunu anlatın; yaşanan bu durumu kabul edilemez bulan kısımlarının sadece yeniden tanımlanması gerektiğini ekleyin.
 
En son da şunu ekleyin:

“Sen bir matrix içerisinde hapsolmuş olarak dünyayı sınırlı merceklerden görüyorsun.” Kendisini bu matrix tuzağından kurtarmak için burada olduğunuzu söyleyin.
 
Sonra da cüzdanını çalın ve gidin ki, hayata dair son derecede değerli bir başka dersi, yani hiçbir şeye bağlanmamak gerektiğini anlasın ve düşüncelerin nasıl manifest olduğunu bir daha unutmasın .
 
Jeff Brown