” ‘Allah Âdem’i yarattı ve meleklerden ona secde etmelerini istedi, bir tek İblis secde etmedi, o yüzden lanete uğradı, değil mi?’ dedi Necm.

‘Evet,’ dedi İsmail.

‘Peki, İblis niçin secde etmedi?’

‘Büyüklendi, Âdem’in topraktan, kendisinin ateşten yaratıldığını, ateşin topraktan üstün olduğunu söyledi, kıyas yaptı, kibirlendi,’ dedi İsmail.

‘Hayır,’ dedi Necm, ‘bunu söyleyenler yanılıyor. Doğrudur, İblis Allah’ın emrine karşı geldi, ama bunu Allah’a duyduğu aşk nedeniyle yaptı. Bu aşk, onun başka bir varlığa secde etmesini engelledi. Lanetlendi, ama aşkı için lanetlendi.’
‘Ama’ dedi İsmail, ‘Allah Âdem’i kendi suretinde yaratmadı mı?’

‘Bu senin, benim için böyle,’ dedi Necm. ‘Unutma ki, İblis bir melekti ve aradaki farkı görüyordu. Allah insanı her ne kadar kendi suretinde yarattıysa da, ışığın kaynağındaki parlaklığıyla uzaktaki parlaklık aynı değildi ve İblis bunu fark ediyordu. Böylece Allah’a, Âdem’e secde etmemesinin haklılığını göstermek için uğraşa girişti. Artık onun için tek amaç, insanın eksikliğini, hiçbir zaman ışığın kaynağı kadar parlak
olmayacağını sevgilisine göstermek oldu. Bunun için insanların eksiklerini açığa çıkardı, o eksiklerin açığa çıkması için tahrikçilik yaptı, ama bunlarda amacı hep aşkının haklılığını kanıtlamaktı.’ “

İsmail, Reha Çamuroğlu, s.242