“Bedenim ben ve ruh.” – böyle der çocuk. Peki neden çocuklar gibi konuşmamalı? Oysa uyanık ve bilen kimse şöyle der: “Tamamıyla bedenim ben, bundan başka birşey değil, ruh ise beden içindeki bir şeyin adı ancak.”
Büyük bir akıldır beden, tek anlamlı bir çokluk, bir savaş ile bir barış, bir sürü ile bir çoban. Küçük aklın da senin bir aletidir bedeninin, kardeşim, o senin “ruh” dediğin – büyük aklının bir aleti ve oyuncağı. Düşüncelerinin ve duygularının gerisinde, kardeşim kudretli bir başbuğ durur, bilinmeyen bir bilge- Benlik derler adına. O senin bedeninde oturur, bedenindir o senin. Bedeninde senin seçkin bilgeliğinden daha çok akıl vardır.