Bugün yaşadığım bir şeyi paylaşmak istiyorum. Eve gelirken bankamatik sırasına girdim. Önümde iki kişi var. Bekliyorum, bankanın içinden bir adam çıktı ve önüme geçti. Önce ne diyeceğimi bilemedim. Orta yaşın üstünde birisi. Ama merakım üstün gelerek, “Afedersiniz, önüme geçtiniz.” dedim. Adam gayet sakin, “Ben buradaydım” dedi. “Hatta öndekine sorabilirsiniz” diyede ilave etti. Bunun üzerine adama, “Bedeniniz neredeyse siz de oradısınızdır, ve ben sıraya girdiğimde bedeniniz burada değildi.” dedim.
Öndekiler bu cümleme gülümsedi, adamda muhtemelen böyle karışık bir cümle beklemiyordu şaşkınlıkla arkama geçti.
Parayı çekip eve doğru giderken aklımdan şöyle geçiyordu. Acaba insan gerçekten bedeninin olduğu yerde midir?
Aslında kendimle çelişiyordum düşüncelerimde ama bunu zaten sık yaparım. Adam bankaya birşey sormaya girmişti, ama aklı dışardaki kuyruktaydı. İnsanın bedeni bir yerdeyken aklının başka bir yerde olmasına ne demeli.
Sonra bir yanım adamı haklı gördü. Gerçekten bedeni orada olmasa bile önümde olma olasılığı vardı. Dönüp adama bunları anlatmak istesem de, kendi kendime konuşmayı tercih ederek yoluma devam ettim.