Yeni nesil okuyarak öğrenmek yerine daha çok seyrederek öğrenmeye eğilimli. İnternetten görseller, videolar ile medya unsurları yüksek ama zihinsel bağ süreci düşük bir öğrenme yöntemi hızlı ve etkin bir öğrenme gibi görünsede uzun vadede daha karmaşık problemleri çözme aşamasında işe yaramayacağını düşünmeme sebep oluyor.
Bu yüzden ilköğretim ve ortaöğretimde derslerde medya kullanımı arttırmak, bilgisayar destekli eğitimler almak, videolar eşliğinde öğrenmek dersin akışını ve işleyişini iki taraf için de kolaylaştırıyor. Bu da kalıcı bir öğrenme yerine geçici bir öğrenme sağlıyor.
Filmlerde görmüşsünüzdür; Amerikadaki üniversiteler son teknolojiye sahip olması hatta teknolojiyi kendileri üretmesi açısından ileride olmasına rağmen hala hoca tahtada tebeşir kullanarak ders anlatır. Son yıllarda yine dikkatinizi çekmiştir, televizyonun yaygınlaşması sonucu bütün çocuklar küçük yaşlarda herşeyi biliyormuşcasına hızlı bir gelişim içine girip hiç birini uzun vadede hayatına yansıtamamaktadır. Zihin özgürleşmesi gereken yerde daha çok köleleşir. Bağları aşmak için önce bol miktarda bağ oluşturmak gerekir. Bu da görsel medyaya oranla okumanın ve kendi zihinsel çabasının daha önemli olduğu anlamına gelir.
Ufuk, bir ögretmen olarak senin gozlemlerin bu yönde mi?
Daha henüz net gözlemler yapabilecek kadar geniş karşılaştırmalar yapamadım. Ama sezgilerim bu yönde.
Benim bu yönde gözlemlerim var, ve yazıda belirtilen çekincelere de katılıyorum. Sanki bahsedilen ağlar beyin yerine internet üzerinde oluşturuluyor.Bir tür zihin transferi gibi,
eğilim şu şekilde, ihtiyacım olan bilgiyi ihtiyacım olduğu zaman internetten edinebiliyorsam öğrenmek için nedne zaman kaybedeyim.
Nasılsa o her zaman bir şekilde ulaşabileceğim bir yerde, zaten kısa bir süre sonra benim öğrenmek için zamanımı harcadığım bilgi “eski” olacak. Öyleyse, zaten eskiyecek bir bilgi için neden zaman harcayayım.
Bunun yerine öğrendiğimi kullanarak yeni bir bilgiyi ben üretebilirim.
Bu durum döngüsel ve paradoksal olarak bilginin azalması sonucunu doğuracağı ve zihinsel çabanın zaman içinde kullanılmayan ve körelmiş bir yetenek haline gelme tehlikesi vardır.
Ya da şimdiye kadar zirve yapmış zihinsel faaliyetlerin inişe geçtiğinin göstergesi..