Sensizliğin akşamlarında,
Seninle yıldızlarla dans etmek vardı.
Özleminle tutsak olduğum rüyalarda,
pembe bulutlar üzerinde seninle sevişmek vardı.
Serseri yaz akşamlarında,
Rüzgarın getirdiği hanımellerini,
Koklamak vardı sen diye...
Çoşkuyla savrulan ırmaklar gibi
Sana doğru çağlamak vardı sessizce...
Kaf dağının zirvelerinde,
Zümrütü anka kuşunun kanatlarını işlemek vardı.
İşte öylesine seni sevmek vardı.
Sen yıldızdın karanlık gecelerde parlayan,
Sen umuttun yanlızlıkta paylaşılan,
Sen sevdaydın yeşeren iklimlerde,
İşte öylesine seni hissetmek vardı.
İşte öylesine yüreğimdeki sevgiyle seni sevmek vardı.
Seni tanımadan önce...!
06/07/2008
Mesa/ Ankara
zautt -- 19.11.2008 - 22:16
Tanıdıktan sonra sevmedin mi?
nurcihan -- 20.11.2008 - 15:59
Platonik aşklar vardır.Aslında kafamızda oluşturduğumuz sevgili modelini gördüğümüz bedene sığdırmaya çalışırız.Birçok güzel hayal ile süsleriz platonik aşkımızı.Ve o kişiyi tanımaya başladığımız anlarda kafamızda oluşturduğumuz sevgili modelinden bir bir uzaklaşırız bazen.Benim şiirden aldığım kısaca bu.Şairin gönlünden yazarken neler geçiyordu,orasını henüz bilmiyorum :))
statik -- 20.11.2008 - 20:02
aşk'ın, perde arkası...
medisis -- 16.03.2009 - 22:13
Hani hep büyütürüz ya...Aşık olduğumuz insan, gökyüzünde yıldızların üzerinde bize bakar. Bizde ona ulaşmaya çalışırız oysaki O, yeryüzünde bizim yanımızdadır. Büyüttüdüğümüz sadece içimizde ona olan duygularımızdır.