İyiyi hatırla, kötüyü affet

İki arkadaş bir çölden geçiyorlardı. Yürürlerken kavga ettiler ve biri diğerine tokat attı. Tokadı yiyen, toprağa şöyle yazdı: "Bugün en iyi arkadaşım bana tokat attı."

Yürümeye devam ettiler ve bir havuza vardılar. Burada yüzmeye başladılar. Tokat yiyen havuzda boğulmak üzereyken arkadaşı onu kurtardı. Ve ölümden dönen adam taşın üzerine "Bugün en iyi arkadaşım hayatımı kurtardı" diye kazıdı.

Arkadaşı ona "Daha önce toprağa yazdın ve şimdi de taşa kazıdın. Neden böyle yaptın?" diye sordu. Arkadaşı yanıtladı, "Birisi seni kırdığında bunu en kısa sürede unutmaya çalışmalısın. Dolayısıyla sen bana tokat attığında kısa sürede rüzgarla silinip gitsin diye bunu toprağa yazdım. Hayatımı kurtardığında sonsuza kadar kalıcı olsun diye de taşa yazdım. Birisi sana iyi bir şey yaptığında bu hiç unutulmamalı ve uzun zaman hatırlanmalıdır."

Sizi inciten şeyler affedilip unutulmalı ve iyi şeyler de sonsuza kadar hatırlanmalıdır.

O zaman hayat kısa, acısız ve ferah yaşanabilir.

Güzel paylaşım

xenix -- 07.12.2007 - 13:26

Ama bu konuda farklı görüşlerden biride şudur. "Eğer biri size bir kötülük yaparsa, siz ona yaptığı kötülüğe ek olarak, 3 küçük kötülük daha ekleyin" der nietzche. Bunuda kötülüğü yapanın utanmaması için söyler. Çünkü bir kişiyi utandırmak belkide o na yapılan daha büyük kötülüktür.

"Kamburun kamburunu alırsan, ruhunuda almış olursun.

Güzel de...

narin -- 07.12.2007 - 19:38

İyilik nasıl sürekli hatırlanırsa,kötülükte unutulmaz...Canınız gerçekten yanmışsa belki dilde afettim dersiniz ama unutamazsınız bu durumda affetmiş mi olunur düşünmek lazım...
Ve derim ki ne gör şeytanı ne oku ihlası...Ama can çıkmadan huy çıkmaz misali kötülük yapmış olsa da benden yardım isteyene el uzatmadan yapamam.

Benliği elemine etmek!

nessuno -- 09.02.2008 - 23:26

Çok hoş bir kıssa… çalkantılarla dolu yaşamın ininde, kişinin benliğini elemine etmediği anlarda ortaya çıkan tutumlar oldukça sıkıntı verici….oysa hatırlanması gerekenler ya da unutulmaması gereken oluşumlar keşke hep güzelliklere gebe kalsa…

“Ben”in (düşünselliğini ben merkezli kurma ) maksimilite boyutuna erdiği yaşam çizelgesinde bu kıssadaki gibi davranan kişiler ne kadar da az…ya da gizemini koruyan bir bilinmezlikte….genel olarak( yazık ki) tanık olamadım…

Peki, yapılan davranış şekli doğru mu ya da kıssada ki sonuç realite boyutunda bir anlam teşkil ediyor mu? “Değer” dediğimiz kavramı neye göre biçimlendiriyoruz? Hani bir söz vardır ….birey, karşısındaki kişiye değerinden fazlasını verirse kendi değerinden yitirmiş olur…. ne kadar doğru bilemiyorum….ama paylaşımın ne kadar artarsa o kişiyi affetme olasılığın bazen daha da artıyor bazen de bu kişinin seni daha iyi anlayabileceği kanısına vardığın için, yaptığı davranış şekilleri bakış açında üst raflarda bulunuyor ve yapılan olumsuzluklar affetme güdünü elemine ediyor….ve bazen de farklı boyutlarda yapılanların karşılığını verme güdüsü(olumsuz bazda)vitrinde sergileniyor… intikam ve ötesi…

Acısız ve ferah bir yaşam…bu oldukça zor…bellek işlevselliğini koruduğu sürece yaşamda her detay kişiden kişiye değişmekle beraber bir anlam kazanıyor bazen süper ötesi acılı bir sos tadında bazen de çikolata tadında….bu tadları belirlemek elbette kişinin elinde AMA… işte kıvrımlı bir söz yine tekerrürlere boğulu kalmamıza sebep… “her şeyin ötesinde bir ama var”…

Önce indirgememiz gereken oluşumların neler olduğunu bilmek ve adım adım bu bilince doğru hareket etmek…evet zor ….ama…bir yerlerden başlamak gerek:)